Bir Kimyacı Yazıyor

Kayboldum. Bu insan kalabalığının içinde kayboldum. Bir şeyi aramayışıma rağmen kayboldum. Bu aradığın bir yolu bulamamaktan çok genel bir kayboluş, durduramadığın, her gün daha da fazla büyüyen...  Bu bir olaydan ziyade bir duygular bütünü gibi. Varlığını hissettiğiniz ama hiçbir zaman parmağınızla göstermeyeceğiniz bir şey. Aşk gibi, öfke gibi ama onlardan biraz daha karmaşık. Bu kayboluş durumu öyle şeyler hissettiriyor ki bazen, hiçbir yere ait hissedemiyorsunuz kendinizi. Yaşamıyormuşsunuz hissi de veriyor. Durduramıyorsunuz. Orda büyüyor. Bu kayboluş ki sizin varlığınız bu dünyadan silinmeden geçmiyor. Hem zaten siz gitseniz de başkaları için kaybolmuyor bu kaybolmuşluk. Hep orda duruyor. Bizimle adeta kavga ediyor, bize direniyor. Hatta alay bile ediyor, dalgaya alıyor; canımıza kast etmiş, hepimizi bitirmeye and içmiş gibi, bizi tüketiyor ama kendisi asla tükenmiyor. Orda bir yerlerde büyüyor. Durduramıyoruz. Ve günden güne kayboluyoruz... Durmuyoruz, hep büyüyo...

     Günlerdir hatta aylardır iktidarın kendisinden olamayan bireyleri sindirme politikaları yüzünden etrafımda yaşanan, bitmek bilmeyen; hatalar, haksızlıklar ve bunların yanında boğazımızı her gün daha da sıkan ekonomik sallantılardan dolayı birikmiş kinim ve nefretimle bu yazıyı yazmaya başladım. Takdir edersiniz ki yaşadığımız bu cehennemin içinde sıkıntılar bitmiyor, aksine katlanarak artıyor. Bizim seçmediğimiz insanlar tarafından alınan yine bizim istemediğimiz kararlar yüzünden insanlar aç kalıyor, zarar görüyor ve daha da kötüsü ölüyor, öldürülüyorlar. Ve bu durum benim canımı artık her zamankinden daha çok sıkıyor.       Bir yandan insanlar evine ekmek götüremediği, aç çocuğunun karnını doyuramadığı için intihar ediyor; diğer bir yandan aylık gelirinin 3000 TL olduğunu iddia eden, birisinin özel kalemi 1500 TL'yi tek fırtta 2,9 Milyon Liralık arabasının içinde burnundan çekiyor. Sonra da çıkıp insanların aklıyla alay edermişçesine '' O pudra...

   Ankara'da hafif soğuk bir salı gününden herkese merhaba. Blog'uma tekrardan hoş geldiniz. Yakın zamanda yine bir yazı yayınlamış olamama rağmen bir arkadaşımın da etkisiyle bugün yepyeni bir yazı daha yazıp yayınlamaya karar verdim. Bu yazımda son zamanlarda yaşanan olaylardan dolayı oluşan duygu değişimlerim ve bu son zamanlarda yaşanan olaylardan bağımsız olarak canımı sıkan her olay hakkında fikirlerimi sizinle paylaşacağım. Seneler gelip geçiyor, dün düşündüğüm güzel düşüncelerin hepsinden birer birer uzaklaşıyor ve yaşadığım ve yaşayacağım hiçbir şeye tamamen alışamayacağımı yavaş yavaş fark ediyorken bazı şeyleri - hazır bir blog'um var - yazıya dökeceğim.    Öncelikle yeni seneye girer girmez Boğaziçi Üniversitesine büyük tartışmalarla birlikte yapılan ''kayyum'' rektör atamasına karşı Boğaziçi öğrencileri ve başka üniversitelerin öğrencileri arasında başlayan dayanışmaya selam vererek yavaştan konuya girmek istiyorum. Tabi başlamadan belirtmek is...